Ճանապարհորդություն դեպի լուսին

Ամառային արձակուրդներին գնացել էինք Սևան հանգստանալու ։ Երեկոյան ես նստած էի Սևանի ափին և նայում էի հեռուն։ Լուսինը այնքան մոտ էր, որ կարծես նստած լիներ ջրի վրա։ Նայելով այդ գեղեցիկ տեսարանին, հանկարծ քնեցի։ Երազում ես այդ լուսավոր ճանապարհով քայլում էի դեպի լուսին։ Հասնելով լուսին, տեսա, որ չկա շենքեր, ծառեր, ջուր, կենդանիներ։ Շատ տխրեցի, որովհետև հասկացա, որ լուսնի վրա չկա օդ, իսկ առանց օդ չի կարող լինել կյանք։