Բարև ձեզ, ես Հրաչ նեմ։ Եա այսօր կպատմեմ Ռոալդ դալի <<Կտրիճ աղվեսը>> հեքիաթը։ Դաշտավայրում երեք ագարակներ կար։ Այդ ագարակների տերերը շատ հարուստ էին ու զզվելի։ Մեկի անունը Գոնչ էր, մյուսինը՝ Դունչ, իսկ երրորդինը՝ Լղար։ Հավ էր պահում Գոնչը։ Շատ-շատ հավեր ուներ։ Ու շատ գեր էր․ ամեն ասծու օր հավի բուդ էր ուտում, հավի խաշ էր ուտում, մի սար խմոր պատերին էր խփում։ Դունչը բադը ու սագ էր պահում։ Ինքը կարճլիկ էր, ցմփոր թզուկի նման, սիրում էր ուտել, սիրում էր սագի լյարդ։ Ագարակում Լղարն իր շատ հնդկահավերի հետ աճեցնում էր խնձորներ։ Խնձորից գինի էր սարքում ու խմում, շատ նիհար էր։
Դաշտավայրում ապրող երեխաները նրանց մասին ուրախ երգեր էին հորինել։